Stil waren we, toen we langs de schitterende kustweg reden. Kijkend, kijkend.
Tot ik riep: stop! Dit moeten we toch vastleggen.
Het licht, zo prachtig. De dieren, even alert bij onze rustige nadering, maar verder onverstoorbaar.
Verstilling, onverstoorbaarheid, kostbare momenten in laat licht, die helemaal niet vast te leggen zíjn, al had ik dat gewild.
We namen, naast het plaatjes schieten, ook de tijd om te ademen, ons te verbinden en te beleven.
Die beleving neem ik mee, het nieuwe seizoen in. Ook in mijn werk.
Na deze overpeinzing ben ik benieuwd: wat neem jij mee van je vakantie, in je (werkende) leven in het Nederlandse najaar?
