Red je nog, of leid je al?
Tussen rozenstruiken en onder een verfijnd diner vond deze week de vijfde editie van de MEQ-driedaagse plaats. Zes directeuren en managers verdiepten zich in emotionele intelligentie, leiderschaps- en bewustzijnsontwikkeling. Transformatie werkt beter in een voedende omgeving – en die was er ook dit keer, bij het prachtige Op ’t Oorbeck.
Ook voor mij als begeleider was er een oefening: nog meer loslaten van de reddersrol. Mijn neiging om te structureren, beheersen, uitleggen – soms ietsiepietsie aanwezig – helpt niet, maar beperkt vaak juist de creativiteit, de verbinding en het oplossend vermogen in de groep.
Herken je dit?
· “Ik heb het voorstel van het team nog wat aangescherpt voordat we het naar boven brengen.”
(Je bedoelt het zorgvuldig, maar ontneemt het team eigenaarschap.)
· “Ik voelde spanning, dus ik heb het alvast even geadresseerd.”
(Je voorkomt gedoe, maar haalt het uit het groepsproces.)
· “Hij leek vast te lopen, dus ik hielp hem even op gang.”
(Aardig bedoeld, maar het ontdekkingsproces stopt.)
Je maakt jezelf groter en de ander(en) kleiner. Hoeft helemaal niet.
In de driedaagse heb ik gekozen om mijn reflexen (die van ‘de redder’ en andere reflexen vanuit oude rollen) goed bewust te zijn en anders te kiezen. Dat is niet elke keer gelukt, want ik ben een mens. Maar wel vaak. Ik liet vaker stiltes vallen waar ik had kunnen invullen of sturen. De reflex is hardnekkig – gij zult oplossen, uitleggen, in banen leiden – maar elke keer dat ik hem weerstond, ontstond er iets mooiers uit de groep dan ik had kunnen ‘regelen’. Uiteraard.
Tijdens een afsluitende oefening verliet ik het gebaande pad. Een experiment, een uitproberen van een andere werkvorm, met de intentie beter aan te sluiten op het thema dat naar voren was gekomen in de groep. Het begon goed. Maar het werd spannender, zeker toen ik ermee vastliep in het laatste uur van onze mooie drie dagen. Toen deed een deelnemer een voorstel dat direct klopte voor iedereen. Het werkte. Beter dan wat ik zelf had kunnen bedenken natuurlijk.
Samen creëren lukt pas écht als iedereen de ruimte krijgt én neemt. Niet alleen de (bege)leider. Dat geeft lucht en kracht in het hele systeem.
Net stuurde een deelnemer: “Zit ook heel ontspannen en aanwezig in overleggen. Heerlijk!” Duidelijk los van al te dwingende reflexen, lijkt mij. Zo leid je, zo oefen je invloed uit in de systemen waar je deel van uitmaakt.
